smite vs dota 2

Multiplayer online strijdarena's (maar je kunt ze MOBA's noemen) blijven het gamen domineren. We zijn hier om u te helpen het verschil ertussen te zien.

We hebben eerder MOBA's vergeleken, maar de dingen zijn veranderd sinds 2013. Een paar nieuwe games hebben een grote impact gehad en de twee toppers - League of Legends en Dota 2 - zijn blijven groeien. Daarom hebben we de lijst bijgewerkt met nieuwe statistieken en nieuwe games.Aanbevolen video'sMogelijk gemaakt door�AnyClipSMITE - RWBY Battle Pass CinematicPauseUnmuteDuration�0:35Toggle Close Captions/Current Time�0:04Loaded:�20.08%�FullscreenUp Next

Laten we eerst eens kijken wat een MOBA tot een MOBA maakt. Traditioneel zijn er twee teams van vijf spelers bij betrokken, die elk een held met unieke vaardigheden besturen, die strijden op een kaart met drie rijstroken, een jungle tussen de rijstroken, AI-volgelingen die over die rijstroken marcheren, en geschutskoepels en andere verdedigingswerken die elk team moet vernietigen. Je wint door een gigantische structuur in het midden van de basis van het andere team te vernietigen.

Het genre begon eigenlijk als een reeks mods voor Blizzard real-time strategiespellen Starcraft en Warcraft III, waarbij Defense of the Ancients op de laatste het populairst was. U kunt meer te weten komen over de geschiedenis van MOBA's�

Nu gaan we beginnen met het vergelijken van de vier meest opvallende MOBA's. We beginnen met een grafiek en daarna praten we wat over elk spel hieronder.

League of Legends

Boven: Welkom in de jungle van League of Legends.Afbeelding tegoed: Riot Games

Iedereen begroet de MOBA-koning. League of Legends was een van de eerste zelfstandige MOBA's en het was in staat om de geest van de originele mods om te zetten in een gratis te spelen geldmaker. Hoewel het veel concurrentie heeft gehad, heeft geen enkele het van de nummer 1-plek geslagen.

League of Legends heeft een deel van de complexiteit van Defense of the Ancients (de mod voor het real-time strategiespel Warcraft III waaruit alle MOBA's zijn voortgekomen) weggewerkt, met name de mogelijkheid voor spelers om de ervaring en het goud van het andere team te ontkennen door hun eigen volgelingen te doden. Het bleef ook een gestage stroom nieuwe helden toevoegen, en op dit moment heeft het een gigantische selectie van 126. Het heeft verschillende kaarten en modi toegevoegd naast de traditionele MOBA-standaard met drie rijstroken, maar het origineel blijft nog steeds verreweg het populairst

Dota 2

Boven: Dota 2 is meer dan een spel - het is een levensstijl.Afbeeldingstegoed: klep

Hoewel League of Legends enkele wijzigingen heeft aangebracht ten opzichte van Defense of the Ancients, is Dota 2 een vrij getrouwe update van de originele mod. Het heeft dezelfde mechanica en zelfs de meeste van dezelfde helden. Het is de meest technische van de vier, dus het is waarschijnlijk geen goede plek om te beginnen als je geen ervaring hebt met MOBA's.

Terwijl League of Legends experimenteerde met alternatieve kaarten en spelmodi, gaat Dota 2 strikt over het spelen op hetzelfde veld van drie rijstroken tussen twee bases. Ontwikkelaar Valve heeft de modding-community onlangs echter toestemming gegeven om aangepaste games te maken met behulp van de middelen van Dota 2, dus we gaan nu allerlei gekke varianten zien.

Slaat

Boven: Kun jij een MOBA aan vanuit het derde persoonsperspectief van het avonturengenre?Afbeelding tegoed: Hi-Rez Studios

Het grootste verschil met Smite is het perspectief. Hoewel de meeste MOBA's een isometrische weergave van bovenaf hebben (een overblijfsel van de real-time strategie-oorsprong), is Smite een third-person game. Dit zorgt ervoor dat de meeste vaardigheden moeten worden gericht, waardoor de ervaring waanzinniger kan aanvoelen en afhankelijk is van de vaardigheid van de speler. Ook, terwijl de meeste MOBA's een puur fantasie-setting hebben (een andere overdracht van Warcraft III), baseert Smite al zijn speelbare personages op goden uit verschillende mythologieën.

Smite is ook een van de weinige MOBA's die naar consoles komt, met een Xbox One-versie die momenteel in bèta is. De third-person-ervaring is veel logischer voor een controller dan de traditionele, muisafhankelijke weergave van bovenaf. Smite biedt een bundel van $ 30 die je alle speelbare personages van nu en in de toekomst geeft.

Heroes of the Storm

Boven: Blizzard-helden die het uitvechten.Image Credit: Blizzard

De nieuwste jongen in de buurt, Heroes of the Storm, is de meest informele MOBA op deze lijst. In tegenstelling tot de andere drie heeft het geen winkel in het spel waarvoor je items moet kopen en gebruiken tijdens het spelen. Het heeft ook teams die samen een level omhoog gaan, in plaats van dat helden hun eigen ervaring verdienen. Dit kan voorkomen dat spelers, vooral arme, snel worden overklast in een wedstrijd.

Ook heeft elke Heroes of the Storm-map, met behoud van het traditionele MOBA-doel om de basis van het andere team te vernietigen, een extra doel dat je team kan helpen. Op de ene kaart moet je gouden munten verzamelen om in een spookpiraat te veranderen, die vervolgens kanonnen op de gebouwen van het andere team schiet zodra je de prijs hebt bereikt. Een ander spawnt tokens rond de kaart, en als je er drie krijgt, wordt het andere team vervloekt, waardoor hun volgelingen en structuren worden verzwakt. Deze doelstellingen zorgen ervoor dat teamgevechten veel eerder uitbreken dan in traditionele MOBA's. Heroes of the Storm is ook zoiets als Blizzards kijk op Super Smash Bros., in die zin dat de selectie personages uit al zijn franchises bevat.

The RetroBeat: leren houden van PlayStation na jaren van bitterheid

Boven: PlayStation. Afbeelding tegoed: Sony

Ik wou dat ik de originele PlayStation terug waardeerde toen deze nieuw was.

De eerste console van Sony vierde op 25 december zijn 3e verjaardag. Toen het merk PlayStation in 1994 van start ging, was gamen een andere wereld. Ik was ook nog maar 8 jaar, dus ik was zelf best wel anders.

Ik was een fanboy en ik ging helemaal voor Sega. Ik sliep zelfs met een Sonic the Hedgehog-pop. In mijn slaapkamer hing een poster van Sonic the Hedgehog 2. Ik had een verdomde 32X. Ik vertelde iedereen dat Ecco de Dolfijn een van de beste spellen ooit was, ook al kwam ik niet verder dan het tweede niveau.

Ik was eraan gewend dat Nintendo de vijand was, maar toen kwam Sony. En hoewel ik wat kinderlijke vijandigheid jegens Nintendo koesterde, had ik al snel een veel betere reden om de nieuwe PlayStation te haten. Het heeft Sega gedood.

Boven: Deze controller maakte me vroeger zo boos.Beeldtegoed: Sony

Jammer voor Saturnus

Dat zei ik tenminste tegen mezelf. Nu begrijp ik dat het ongedaan maken van Sega grotendeels zijn eigen schuld was. De Saturnus was een duur, onhandig systeem dat ontwikkelaars door een hel loodste als ze 3D-games wilden maken - en in 1995 wilde iedereen 3D-games maken. Maar als de snotaap die ik was, zag ik alleen dat al mijn vrienden PlayStations kochten, terwijl de Saturnus al snel in de vergetelheid verdween.

Jarenlang associeerde ik het merk PlayStation alleen met de dood van Sega. Dat gevoel werd nog sterker in 2000, toen de PlayStation 2 een snelle hit werd en Sega's laatste console, de Dreamcast, spoedig zijn eigen dood stierf. Het was moeilijk voor mij om voorbij die wrok te komen en goede gevoelens voor PlayStation te associëren.

Wat gek was, want ik speelde de hele tijd fantastische PlayStation-games. Tony Hawk's Pro Skater was zo leuk dat ik (en elke andere jonge jongen in het land) een carrière in extreme sporten overwoog. Metal Gear Solid was de meest filmische game-ervaring die ik ooit heb gezien. Twisted Metal 2 bood een aantal van de meest vermakelijke couch-multiplayer die ik ooit heb meegemaakt.

Maar hoewel ik dol zou zijn op PlayStation-games, kon ik het merk niet vergeven. Mijn harde gevoelens over Nintendo tijdens de 16-bits console-oorlogen bekoelden uiteindelijk. Al snel was mijn kamer gevuld met memorabilia ter ere van zowel Sega als Nintendo. Ik had kleine beeldjes van Mario en Sonic naast elkaar op mijn computerbureau staan. PlayStation had geen vertegenwoordiging.

En dat bleef jarenlang zo. Ik zou nog steeds PlayStation-consoles en -games bezitten. Ik zou veel van hen geweldig vinden. Maar ik zou mezelf nooit een PlayStation-man kunnen noemen.

Dat gevoel is pas onlangs veranderd. Ik voel eindelijk heimwee naar de PlayStation. En veel daarvan gebeurde vanwege een apparaat dat iedereen leek te haten: de PlayStation Classic.